Στο τελευταίο του άρθρο στον Economist, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, αναλύει πώς η Ευρώπη μπορεί να αξιοποιήσει τα διαθέσιμα εργαλεία της για να επιτύχει πραγματική ανταγωνιστικότητα, εστιάζοντας στις ψηφιακές τεχνολογίες, τους δημόσιους διαγωνισμούς και τις στρατηγικές επενδύσεις. Ο στόχος είναι να υλοποιηθεί το “όραμα” του Μάριο Ντράγκι, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας.
Ένα χρόνο πριν, ο Ντράγκι παρουσίασε προτάσεις που περιλάμβαναν τη μεταρρύθμιση της ενεργειακής αγοράς και την αναθεώρηση των κανόνων συγχωνεύσεων, με σκοπό την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης. Η ανάγκη για αυτές τις μεταρρυθμίσεις έχει ενισχυθεί, καθώς η Ευρώπη κινδυνεύει με “αργή παρακμή” χωρίς επενδύσεις και αλλαγές, όπως ανέφερε πρόσφατα.
Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς της Ευρώπης επισημαίνεται ως ουσιαστικός στόχος για την ανάπτυξη, αλλά απαιτείται και επανεκκίνηση της ανταγωνιστικότητας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει τα εμπόδια που υπάρχουν, ωστόσο η ρυθμιστική ομοιογένεια δεν είναι επαρκής από μόνη της.
Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι τα ενδοευρωπαϊκά εμπόδια ισοδυναμούν με έναν “de facto” δασμό 44% κατά μέσο όρο και ακόμα μεγαλύτερο, 110%, στις υπηρεσίες. Η μείωση αυτών των φραγμών πρέπει να είναι προτεραιότητα, αλλά χρειάζονται και δυο επιπλέον αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για μια νέα αναπτυξιακή έκρηξη.
Η πρώτη μεταρρύθμιση αφορά τη στρατηγική συγκέντρωση πόρων ανά τομέα. Στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, οι πάροχοι αντιμετωπίζουν 27 διαφορετικά ρυθμιστικά καθεστώτα, γεγονός που καθυστερεί την ανάπτυξη και αυξάνει το κόστος. Για σύγκριση, στις ΗΠΑ υπάρχει μία κεντρική ρυθμιστική αρχή που διευκολύνει τη διαδικασία, ενώ η Κίνα καταχωρεί διοικητικά τις συχνότητες στους παρόχους.
Η Ευρώπη γοητεύει με τις καινοτομίες της, αλλά πρέπει να προσδιορίσει μια κοινή στρατηγική για τη βιομηχανική της δύναμη. Στη Γαλλία για παράδειγμα, διατηρήθηκαν 25% έσοδα από τις δημοπρασίες 5G για επενδύσεις σε σχετικές εφαρμογές, αποδεικνύοντας ότι η ανάπτυξη συνδέεται άμεσα με την καινοτομία.
Η ανάγκη για μια ενιαία ευρωπαϊκή ρυθμιστική προσέγγιση είναι επιτακτική, καθώς ο κατακερματισμός προκαλεί χαμένα οφέλη και ανταγωνιστικότητα. Δεύτερη μεταρρύθμιση είναι η ευθυγράμμιση των ρυθμίσεων με τις σύγχρονες προτεραιότητες ανάπτυξης, ειδικότερα στους δημόσιους διαγωνισμούς που ακόμα ευνοούν παραδοσιακά έργα υποδομής.
Η ταχύτητα υλοποίησης ψηφιακών έργων είναι κρίσιμη και πρέπει να συμβαδίζει με την ταχύτητα των παραδοσιακών έργων. Το θεσμικό πλαίσιο πρέπει να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη και την καινοτομία, προσανατολισμένο σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη και η κυβερνοασφάλεια.
Είναι απαραίτητο να απομακρυνθούν οι “αόρατοι δασμοί” που εμποδίζουν την εσωτερική αγορά της Ευρώπης, και να αναρωτηθούμε ποιο μοντέλο οικονομίας θέλουμε να οικοδομήσουμε. “Πρέπει να είναι μια οικονομία που καινοτομεί, ανταγωνίζεται και αναπτύσσεται” καταλήγει ο Κυριάκος Πιερρακάκης στο άρθρο του.