Πιερρακάκης αντιμετωπίζει τον παράνομο τζόγο: Στρατηγική κατά των 1,6 δισ. ευρώ που χάνονται ετησίως

Ένα νέο ψηφιακό μέτωπο κατά του παράνομου διαδικτυακού τζόγου τίθεται επίσημα σε εφαρμογή από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, με τον Κυριάκο Πιερρακάκη να προαναγγέλλει τη δημιουργία ενός αυστηρού νομοθετικού πλαισίου. Η πρωτοβουλία αυτή προκύπτει ως αντίκτυπος των ευρημάτων μιας έρευνας της ΕΕΕΠ σε συνεργασία με την Kapa Research, σύμφωνα με την οποία σχεδόν 800.000 Έλληνες πολίτες συμμετείχαν το 2024 σε παράνομα τυχερά παιχνίδια, με τις σχετικές δαπάνες να φτάνουν το 1,67 δισεκατομμύρια ευρώ — ένα ποσό που είναι εντελώς αφορολόγητο και ανεκκαθάριστο.

Ο Υπουργός, μιλώντας στη Βουλή, υπογράμμισε τη σοβαρότητα της κατάστασης, τονίζοντας ότι η απώλεια εσόδων για το κράτος λόγω της μη φορολόγησης αυτής της δραστηριότητας ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, γεγονός που οδήγησε την κυβέρνηση να αναλάβει δραστική δράση.

Η νέα στρατηγική για την καταπολέμηση του παράνομου τζόγου περιλαμβάνει:

– Άμεσο κλείσιμο των καταστημάτων που εμπλέκονται σε παράνομα παίγνια.
– Αφαίρεση αδειών από επιχειρήσεις που παραβαίνουν τους νόμους.
– Αυστηρότερους όρους αδειοδότησης.
– Ποινές φυλάκισης για όσους εμποδίζουν τους ελέγχους.
– Παρακολούθηση influencers και διαφημίσεων για παράνομες ιστοσελίδες.

Η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ), υπό τη νέα ηγεσία του Αντώνη Βαρθολομαίου, αγωνίζεται να εντοπίσει την πηγή του προβλήματος, συνεργαζόμενη με διάφορες αρμόδιες αρχές και την Τράπεζα της Ελλάδος. Στο Ηλεκτρονικό προφίλ του παρανομούντος τζόγου περιλαμβάνονται πάνω από 11.000 αδειοδότητες ιστοσελίδες.

Η έρευνα αποκαλύπτει επίσης ότι σχεδόν 1 στους 10 ενήλικες στην Ελλάδα συμμετέχει σε παράνομα δίκτυα, με το 28% αυτών να παίζει μόνο σε μη αδειοδοτημένα sites. Η μέση δαπάνη ανά παίκτη ανέρχεται σε 1.934 ευρώ, με τους περισσότερους να συμμετέχουν σε παιχνίδια όπως ρουλέτα και φρουτάκια.

Η ΕΕΕΠ αναμένει να παρουσιάσει το νέο νομοθετικό πλαίσιο στο φθινόπωρο, το οποίο θα προσφέρει νέα εργαλεία και μεγαλύτερη εξουσία στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ενισχύοντας τη δυνατότητα του κράτους να παρακολουθεί και να εντοπίζει παραβάσεις σε πραγματικό χρόνο.