
Οι τελευταίες εικόνες από τους ταμιευτήρες Μόρνου και Υλίκης, οι οποίοι αποτελούν βασικές πηγές υδροδότησης για την Αττική, έχουν δημιουργήσει εύλογη ανησυχία. Οι εικόνες αυτές ενισχύουν την ανησυχία ότι η διαρκής ξηρασία των τελευταίων ετών φέρνει την πρωτεύουσα πλησιέστερα σε μια σοβαρή κρίση λειψυδρίας. Δραστηριότητες της ΕΥΔΑΠ με τη χρήση drones επισημαίνουν μια δραματική πτώση της στάθμης των υδάτινων αποθεμάτων, προκαλώντας εικόνες που πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχαν. Εκτάσεις που κάποτε βυθίζονταν έχουν πλέον αναδυθεί, ενώ στα ρηχά του Μόρνου ξαναβρίσκονται τα ερείπια του παλιού χωριού Κάλλιο.
Τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι ο Μόρνος έχει ήδη χάσει πάνω από το 40% των υδάτων του σε μόλις δύο χρόνια, ουσιαστικά σχεδόν διπλασιάζοντας την έλλειψη του όγκου του νερού. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Υλίκη κατέγραψε μείωση 40% μόνο μέσα σε έναν χρόνο. Στην κατάσταση αυτή συμβάλλει η κλιματική αλλαγή, καθώς οι χειμώνες με ελάχιστες βροχοπτώσεις και η απουσία χιονιού στις ορεινές περιοχές μειώνουν τις φυσικές πηγές για τις λίμνες και τα ποτάμια. Συν τοις άλλοις, η κατανάλωση νερού στην Αττική αυξήθηκε κατά 6% το 2024 συγκριτικά με το 2023, επιδεινώνοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης. Παρά την αναγνώριση του ζητήματος της λειψυδρίας από τους περισσότερους Έλληνες, έρευνα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής αποκαλύπτει ότι μόνο οι μισοί το θεωρούν άμεσο πρόβλημα για την περιοχή τους.
Μια επιστημονική εξήγηση σχετικά με την ανεπαρκή συμβολή των πρόσφατων ενισχυμένων βροχοπτώσεων στην αύξηση της στάθμης νερού στους ταμιευτήρες Μόρνου και Υλίκης έδωσε ο Ευθύμης Λέκκας, πρόεδρος του ΟΑΣΠ και καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο κ. Λέκκας δήλωσε ότι το νερό της βροχής «χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρόνο ώστε να εμπλουτίσει τους υπόγειους υδροφορείς».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι οι ταμιευτήρες γεμίζουν κυρίως από την απορροή επιφανειακών υδάτων και από το λιώνει του χιονιού, το οποίο ενδεχομένως θα συμβεί αργότερα. Ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ επεσήμανε ότι το νερό που δεν καταλήγει άμεσα στους ταμιευτήρες χρειάζεται επιπλέον χρόνο για να επωφεληθεί. Ο κ. Λέκκας προέτρεψε σε λύσεις που μπορούν να βελτιώσουν τη συγκράτηση του νερού πριν χρησιμοποιηθεί.
Μία εναλλακτική πρόταση είναι η κατασκευή μικρών φραγμάτων ή ταμιευτήρων, οι οποίοι θα επιτρέψουν στο νερό να εισχωρήσει στο έδαφος και να εμπλουτίσουν τους υδροφόρους ορίζοντες. Επίσης, η αφαλάτωση έχει εξελιχθεί σημαντικά πρόσφατα, με τη δυνατότητα μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας απαιτούμενης για τις μονάδες αυτές, οι οποίες προηγουμένως ήταν πολύ ενεργοβόρες. Ωστόσο, η κατανάλωση ενέργειας παραμένει υψηλή και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Ο κ. Λέκκας τόνισε ότι η μειωμένη απώλεια νερού στα εθνικά δίκτυα υδροδότησης θα μπορούσε επίσης να προσφέρει λύση, αν και η αναβάθμιση όλων των υποδομών είναι μια δύσκολη πρόκληση. Τέλος, υπογράμμισε την αναγκαιότητα για ανάπτυξη της «συνείδησης κατανάλωσης» τόσο στις αστικές περιοχές όσο και στον αγροτικό τομέα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το νερό όταν το έχουμε το σπαταλάμε, όταν δεν το έχουμε δημιουργεί τεράστια προβλήματα».
Διαβάστε επίσης