Αναβίωση των βάλτων στην Ευρώπη: Η νέα αμυντική στρατηγική κατά των Ρώσων

Καθώς ο ρωσικός στρατός προχωρά αδιάκοπα στην Ουκρανία, οι χώρες του ΝΑΤΟ στρέφουν την προσοχή τους σε απρόσμενες στρατηγικές άμυνας, όπως η αξιοποίηση των βάλτων. Σύμφωνα με πληροφορίες του Politico, ο Ολεξάντρ Ντμίτριεφ, σύμβουλος άμυνας και γνώστης της περιοχής πριν τον πόλεμο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη γνώση του για να ανατρέψει την κατάσταση κατά την επίθεση προς το Κίεβο το Φεβρουάριο του 2022. Η ιδέα του να ανοίξει ένα φράγμα στον ποταμό Ιρπίν και να πλημμυρίσει την περιοχή ώστε να σταματήσει την προέλαση των ρωσικών δυνάμεων αποδείχθηκε αποτελεσματική.

Η άμεση ανάγκη της Ουκρανίας συνδυασμένη με το περιβαλλοντικό κόστος της ξηράς των βάλτων, προσελκύει το ενδιαφέρον άλλων χωρών. Σήμερα, χώρες όπως η Φινλανδία και η Πολωνία εξετάζουν την αποκατάσταση των βάλτων ως μέσο για την ενίσχυση της άμυνας και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ο πολυδάπανης οχυρωματικός έργο των 10 δισεκατομμυρίων ζλότι που υλοποιείται από την Πολωνία περιλαμβάνει και δράσεις για τη διάσωση του περιβάλλοντος, όπως η δημιουργία τύρφης.

Οι τύρφες έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμες στη δέσμευση CO2, αφού παρόλο που καταλαμβάνουν μόνο το 3% της επιφάνειας της Γης, αποθηκεύουν το ένα τρίτο του παγκόσμιου άνθρακα. Αντίθετα, η αποξήρανσή τους, που έχει γίνει σε πολλές χώρες της ΕΕ για γεωργικούς λόγους, ελευθερώνει μεγάλες ποσότητες CO2 στην ατμόσφαιρα.

Σε διάφορα σημεία της ΕΕ ήδη εξελίσσονται προγράμματα αποκατάστασης τύρφης, με στόχο τη διατήρηση του 30% των υποβαθμισμένων βάλτων μέχρι το 2030 και του 50% μέχρι το 2050, σύμφωνα με τις οδηγίες της νέας νομοθεσίας της ΕΕ. Με προθεσμία μέχρι το 2026, οι χώρες καλούνται να καταρτίσουν στρατηγικές για την υλοποίηση αυτών των στόχων.

Στο ΝΑΤΟ, αυτή η προσέγγιση έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά στρατηγικών με στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας, ιδίως στα σύνορα με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, όπου οι βάλτοι μπορούν να σταματήσουν τις στρατιωτικές δυνάμεις. Ο ιστορικός προσεγγιστικός χαρακτήρας της άμυνας μέσω φυσικών παραγόντων επανέρχεται στο προσκήνιο, δίνοντας μια νέα διάσταση στη στρατηγική του πολέμου.

Η θερμή υποδοχή αυτής της στρατηγικής από περιβαλλοντολόγους και στρατηγούς υποδεικνύει την προοπτική συνδυασμού της άμυνας και της προάσπισης του περιβάλλοντος, ακόμη και υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες.