Καθοριστική στιγμή για το κλίμα η απώλεια των πολικών πάγων
Η ταχέως επιδεινούμενη απώλεια θαλάσσιου πάγου στην Ανταρκτική ενδεχομένως να σηματοδοτήσει ένα κρίσιμο σημείο για το παγκόσμιο κλίμα, με συνέπειες που δεν είναι αντιστρέψιμες —όπως η αύξηση της στάθμης της θάλασσας, οι αλλαγές στα θαλάσσια ρεύματα και η μείωση της θαλάσσιας ζωής— σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη στο περιοδικό Nature.
Η εν λόγω μελέτη πραγματεύεται διεξοδικά τις σύνθετες επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη στην παγωμένη ήπειρο του Νότιου Πόλου.
«Οι αποδείξεις για τις ταχείες και αλληλοσυμπληρούμενες περιβαλλοντικές αλλαγές στην Ανταρκτική αυξάνονται συνεχώς», αναφέρουν οι δημιουργοί της μελέτης.
Για την έρευνα, οι επιστήμονες συγκέντρωσαν δεδομένα από παρατηρήσεις, παγοπυρήνες και αρχεία πλοίων, προκειμένου να τεκμηριώσουν τις μακροχρόνιες μεταβολές στην έκταση του θαλάσσιου πάγου και να κατανοήσουν τη δραματική μείωση που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια.
«Εχει σημειωθεί μια σημαντική αλλαγή του καθεστώτος που έχει περιορίσει την έκταση του θαλάσσιου πάγου της Ανταρκτικής σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τα φυσικά πρότυπα που παρατηρούνται τα τελευταία αιώνες. Σε ορισμένες πτυχές, η απώλεια αυτή είναι ταχύτερη, μη γραμμική και πιθανόν μη αναστρέψιμη σε σύγκριση με την τήξη του θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική», αναφέρει η μελέτη.
Αυτές οι εξελίξεις δημιουργούν αλυσιδωτές επιδράσεις σε ολόκληρο το οικοσύστημα, σύμφωνα με την επικεφαλής συγγραφέα, Νερίλι Έιμπραμ.
Ένα μικρότερο στρώμα πάγου ανακλά λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία, με αποτέλεσμα ο πλανήτης να απορροφά περισσότερη θερμότητα, γεγονός που αναμένεται να επιταχύνει την εξασθένηση της Ανταρκτικής Ανακυκλοφορίας —του θαλάσσιου ρεύματος που κατανέμει θερμότητα και θρεπτικά στοιχεία, ρυθμίζοντας το κλίμα.
Η μείωση του πάγου έχει σοβαρές συνέπειες για την άγρια ζωή, όπως οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι που εξαρτώνται από τον πάγο για την αναπαραγωγή τους, καθώς και για το κριλ που ζει κάτω από αυτόν. Επιπλέον, η θέρμανση των επιφανειακών υδάτων απειλεί να οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση των φυτοπλαγκτών, οι οποίοι παίζουν κρίσιμο ρόλο στην απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.
«Ο θαλάσσιος πάγος της Ανταρκτικής μπορεί να είναι ένα από τα σημεία καμπής του γήινου συστήματος», δήλωσε η Έιμπραμ, πρώην καθηγήτρια στο Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο (ANU) και νυν επικεφαλής επιστήμονας στην Αυστραλιανή Ανταρκτική Διεύθυνση.
Η μείωση των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούσε να περιορίσει κάπως τον κίνδυνο εκτεταμένων αλλαγών στην Ανταρκτική, χωρίς ωστόσο να διασφαλίζει την πλήρη αποτροπή τους, όπως σημειώνει η έρευνα.
«Μόλις αρχίσουμε να χάνουμε τον θαλάσσιο πάγο της Ανταρκτικής, ενεργοποιείται μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία», τόνισε η Έιμπραμ. «Ακόμη κι αν καταφέρουμε να σταθεροποιήσουμε το κλίμα, θα συνεχίσουμε να χάνουμε θαλάσσιο πάγο στην Ανταρκτική για πολλούς αιώνες στο μέλλον».
Διαβάστε επίσης
