Καταστροφική συρρίκνωση του παγετώνα Βεντίνα στην Ιταλία
Ο παγετώνας Βεντίνα στην βόρεια Λομβαρδία, κοντά στο Σόντριο, αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση λόγω της κλιματικής αλλαγής, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η παρακολούθησή του με παραδοσιακές μεθόδους μέτρησης κατάλληλες για το παρελθόν. Εκεί που για 130 χρόνια γίνονταν μετρήσεις με την τοποθέτηση πασσαλιών στο μέτωπο του παγετώνα, οι συνθήκες όπως η έντονη τήξη και οι κατολισθήσεις έχουν καταστήσει αυτή τη διαδικασία αδύνατη. Ως εκ τούτου, η Γλασιολογική Υπηρεσία της Λομβαρδίας ανακοίνωσε ότι θα στραφεί στη χρήση drones και άλλων τεχνολογιών απομακρυσμένης παρακολούθησης.
Από το 1895, ο παγετώνας έχει συρρικνωθεί κατά 1,7 χιλιόμετρα, με ιδιαίτερη επιτάχυνση της τήξης τα τελευταία χρόνια. Μόνο στην τελευταία δεκαετία η υποχώρηση είχε φτάσει τα 431 μέτρα, σχεδόν τα μισά από αυτά να έχουν συμβεί μετά το 2021. Η κατάσταση επιδεινώνεται κυρίως λόγω των αυξανόμενων θερμοκρασιών το καλοκαίρι και της δυσαναλογίας στη χιονόπτωση το χειμώνα, που δεν επαρκεί για να αναπληρώσει την απώλεια πάγου. Αν και οι παγετώνες τείνουν να λιώνουν το καλοκαίρι, χρειάζονται ένα επαρκές υπόλειμμα χιονιού για να διατηρήσουν την ισορροπία τους, κάτι που πλέον παρατηρείται σπάνια.
«Η κατάσταση είναι πλέον κρίσιμη, κυρίως τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες», δηλώνει ο Αντρέα Τοφαλέτι από τη Γλασιολογική Υπηρεσία, προσθέτοντας ότι οι απώλειες δεν ακολουθούν πλέον τους φυσικούς κύκλους του παρελθόντος. Η περιοχή των Άλπεων έχει χαρακτηριστεί ως «κλιματικό hotspot», σημειώνοντας θερμικές αυξήσεις σχεδόν διπλάσιες από τον παγκόσμιο μέσο όρο και έχοντας υποστεί μείωση άνω του 64% του συνολικού όγκου των παγετώνων από την προ-βιομηχανική εποχή.
Οι συνέπειες της ύφεσης του παγετώνα είναι δραματικές: περιορίζεται η παροχή νερού σε ποτάμια και ρυάκια, διακυβεύονται οικοσυστήματα και πηγές ενέργειας, με αντίκτυπο στις τοπικές κοινότητες που επηρεάζονται από το λιώσιμο των πάγων. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι ρυθμοί εξαφάνισης των παγετώνων είναι ταχύτεροι από ό,τι είχε προηγουμένως αναμενόμενοι: από 231 δισεκατομμύρια τόνους πάγου που χάνονταν ετησίως στα αρχές του 2000, η απώλεια έχει φτάσει στους 314 δισεκατομμύρια τόνους σε μια δεκαετία.
