Η δεύτερη θητεία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αρχίζει με αφόρητες πολιτικές προκλήσεις, όπως επισημαίνει πρόσφατη ανάλυση του Politico. Η Γερμανίδα πολιτικός κατάφερε να απορρίψει μια πρόταση μομφής που υποβλήθηκε από ακροδεξιούς ευρωβουλευτές την Πέμπτη (10/7), επιβεβαιώνοντας τη στήριξη μιας ευρείας πλειοψηφίας εντός του Κοινοβουλίου.
«Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αποδεικνύει ότι είναι ο πυλώνας σταθερότητας για την ΕΕ», δήλωσε ο Μάνφρεντ Βέμπερ, βασικός υποστηρικτής της Φον ντερ Λάιεν στο Ευρωκοινοβούλιο, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Ωστόσο, η επιτυχία αυτή ερχόταν με σημαντικό κόστος για τη διευθύντρια της Επιτροπής. Πρώτον, έπρεπε να υπερασπιστεί τους χειρισμούς της σχετικά με την υπόθεση «Pfizergate». Δεύτερον, αναγκάστηκε να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις προς την Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, προκειμένου να αποτρέψει την απουσία των ευρωβουλευτών τους από την ψηφοφορία.
Ο Ρενέ Ρεπάζι, επικεφαλής της γερμανικής αντιπροσωπείας του SPD, εξέφρασε την ικανοποίησή του λέγοντας: «Νομίζω ότι τελικά κατάλαβε τι συμβαίνει στο Κοινοβούλιο».
Αξιοσημείωτο είναι πως η πρόταση μομφής από την ακροδεξιά πολιτική δύναμη απορρίφθηκε εύκολα από τα κεντρώα κόμματα. Ωστόσο, υπογραμμίζεται ότι είναι απίστευτα εύκολο να προταθεί μια τέτοια αποδοκιμασία, καθώς απαιτούνται μόλις 72 ψήφοι. Σημαντικό επίσης είναι ότι η πολιτική πίεση μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματική χωρίς να χρειαστεί καν να τεθεί θέμα ανατροπής της προεδρίας.
Η Φον ντερ Λάιεν, σε αυτή τη δύσκολη θέση, έχει γίνει στόχος και από αντίπαλους και από συμμάχους, οι οποίοι, ενθαρρυμένοι από την κατάσταση, την επικρίνουν με πρωτοφανείς τρόπους. Αυτό δείχνει μια νέα διάσταση πολιτικής επιρροής στην ΕΕ που θυμίζει εθνικά κοινοβούλια. Η 10η Ιουλίου 2025 μπορεί να θεωρηθεί ως η πολιτική αφετηρία της δεύτερης θητείας της.
Αξιοσημείωτες δηλώσεις ήρθαν και από τον Μπας Άικχαουτ, πρόεδρο της Ομάδας Πρασίνων/EFA, ο οποίος τόνισε ότι «η Επιτροπή πρέπει να σταματήσει να υπαναχωρεί από την Πράσινη Συμφωνία».
Σημαντική απειλή για τη θέση της Φον ντερ Λάιεν προέρχεται από ενδεχόμενη αντίθεση από συνασπισμούς των κομμάτων της, όπως οι Φιλελεύθεροι και οι Σοσιαλιστές, οι οποίοι ενδέχεται πλέον να αναζητούν πιο δραστικά και φωνακλάδικα μέσα για να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους, απομακρύνοντας τις παραδοσιακές μεθόδους διαπραγμάτευσης.
Η αντίθεση από τέτοιες πολιτικές δυνάμεις μπορεί να φανεί ιδιαίτερα ανησυχητική για την πρόεδρο, αν και κανένα από τα μπλοκ δεν έχει άμεσο συμφέρον να ανατρέψει την ηγεσία της, καθώς την θεωρούν την καλύτερη επιλαχούσα για την προώθηση των συμφερόντων τους στην τρέχουσα πολιτική σκηνή της ΕΕ.