
Στις 15 Δεκεμβρίου 1969, το Μιλάνο βίωσε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές του. Λίγες ημέρες νωρίτερα, μια εκρηκτική επίθεση σε τράπεζα της πόλης άφησε πίσω της 17 θύματα και 88 τραυματίες, ενώ βρήκαν επίσης μια βόμβα που δεν έχει εκραγεί σε άλλη τράπεζα. Στο ίδιο πλαίσιο, τρεις βόμβες ανατίναξαν διάφορες τοποθεσίες στη Ρώμη, προκαλώντας πανικό και φόβο.
Ακολουθώντας την τρομακτική αυτή κατάσταση, οι αρχές του Μιλάνου ξεκίνησαν ένα ανθρωποκυνηγητό, προχωρώντας σε 86 συλλήψεις, ιδιαίτερα ατόμων που συνδέονταν με την αριστερά και τους αναρχικούς.
Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν ο Τζιουζέπε «Πίνο» Πινέλι, 41 ετών, αναρχικός και πολιτικά ενεργός, γνωστός για τη δραστηριότητά του κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά από τρεις ημέρες ανάκρισης από τον αστυνόμο Καλαμπρέζι, αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στις βομβιστικές επιθέσεις. Παρά την έλλειψη αποδείξεων που να δικαιολογούν την παραμονή του υπό κράτηση, ο Πινέλι «έπεσε» από το παράθυρο του 4ου ορόφου του κτηρίου της Ασφάλειας και, παρά τις προσπάθειες του νοσοκομείου «Φατεμπένεφρατέλι», δεν κατάφερε να επιζήσει.
Ο Πινέλι, ενεργό μέλος της αναρχικής κοινότητας και του «Κύκλου Σάκο και Βαντζέτι», δεν είχε καμία σχέση με τις απεχθείς αυτές πράξεις, οι οποίες στόχευαν απλώς στη δημιουργία χάους και τρόμου στην κοινωνία. Οι επιθέσεις δεν είχαν καμία σύνδεση με τα ανάλογα κοινωνικά κινήματα της εποχής, αλλά ήταν μια τραγική ανθρωποθυσία.
Η κηδεία του Πινέλι έγινε μαζική εκδήλωση, με την κοινότητα να τον τιμά και να απαιτεί δικαιοσύνη. Η άνανδρη δολοφονία του ενέπνευσε τον θεατρικό συγγραφέα Ντάριο Φο, που δημιούργησε το έργο «Ο Τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού», ενισχύοντας τη μνήμη του Πινέλι στην πολιτιστική σκηνή της Ιταλίας. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι άρχισε επίσης δουλειά πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ που αφορούσε την περίπτωση.
Όσον αφορά τη δικαιοσύνη, ο δικαστής Κάρλο Μπιότι, που διέταξε την εκταφή του Πινέλι για να διασφαλιστεί σωστή νεκροψία, απολύθηκε από την υπηρεσία του με συνοπτικές διαδικασίες. Τα αποτελέσματα της δεύτερης αυτοψίας έδειξαν ότι ο Πινέλι υπήρξε θύμα αστυνομικής βίας και όχι αυτοκτονίας, καθώς βρέθηκαν μωβ χτυπήματα στο σώμα του.
Η μνήμη του Πινέλι και οι 17 αθώοι που χάθηκαν εκείνη την ημέρα αναδείχθηκαν ως θυσίες για σχέδια που υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο της «Κόκκινης Προβιάς» και της επιχείρησης «Gladio», που είχαν σχεδιαστεί από την CIA και το NATO κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, προκειμένου να καταστείλουν τον κομμουνισμό.
Μια οδυνηρή ιστορία που επισημαίνει τη σκοτεινή πλευρά των πολιτικών παιχνιδιών, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και διεθνώς.