Mira Nair: Η μητέρα του Μαμντάνι και η άρνηση του Χόλιγουντ στο «The Devil Wears Prada»
Ο Ζοχράν Μαμντάνι έχει κάνει ιστορία, καθώς εκλέχθηκε δήμαρχος της Νέας Υόρκης, γινόμενος ο πρώτος Μουσουλμάνος που καταλαμβάνει αυτή τη θέση. Ο 33χρονος πολιτικός συγκέντρωσε τη στήριξη όχι μόνο από επιδραστικούς δισεκατομμυριούχους, αλλά και από νεαρούς ακτιβιστές, προβάλλοντας την εικόνα του ως έναν απλό Νεοϋορκέζο, ο οποίος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αφρική.
Να σημειωθεί ότι πρόσφατα παντρεύτηκε την Σύρο-Αμερικανίδα εικονογράφο Ράμα Ντουάτζι και είναι έντονα εμπλεγμένος με το κίνημα για την «Ελευθερία στην Παλαιστίνη», απολαμβάνοντας μάλιστα τη φιλία αριστερών Εβραίων, όπως ο ιδιαίτερος Τζακ Σλόσμπεργκ, μέλος της γνωστής οικογένειας Κένεντι. Παρά την επιτυχία του, η μητέρα του, διάσημη σκηνοθέτιδα Μίρα Ναΐρ, συχνά αναφέρεται μόνο ως η «μητέρα του».
Καθώς ο Μαμντάνι κερδίζει έδαφος στον πολιτικό στίβο, η Μίρα Ναΐρ, Ινδουίστρια από την Ορίσα της Ινδίας, παραμένει στο παρασκήνιο. Αυτή τη στιγμή φέρεται να κατοικεί στην Αφρική, όπου εργάζεται και ο πατέρας του Μαμντάνι ως ακαδημαϊκός. Στο παρελθόν, η Ναΐρ δίδασκε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια όταν ο Μαμντάνι ήταν ακόμη μικρός.
Η Μίρα Ναΐρ είναι γνωστή για την ικανότητά της να αφηγείται τις βιώματα της ινδικής διασποράς και έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση με την ταινία της «Mississippi Masala» (1991), η οποία εξερευνά τα ταμπού γύρω από τις διαφυλετικές σχέσεις στον αμερικανικό Νότο, με πρωταγωνιστές τη Σαρίτα Τσαουντούρι και τον Ντένζελ Ουάσινγκτον.
Η Μίρα, η οποία είχε χωρίσει φιλικά με τον πρώην σύζυγό της, καθηγητή στο Χάρβαρντ, Βίκτορ Έπσταϊν, το 1987, έχει σφυρηλατήσει τη δουλειά της με δέσμευση για τη διατήρηση της πολιτιστικής αυθεντικότητας. Σε συνέντευξή της το 2019, είχε δηλώσει: «Προερχόμενη από μια χώρα όπως η Ινδία, που υπέστη αποικιοκρατία για πάνω από 100 χρόνια, συχνά άλλοι μιλούν για εμάς αντί για εμάς. Αυτό συμβαίνει παντού. Ήρθε η ώρα να πούμε τις δικές μας ιστορίες, με τον δικό μας τρόπο».
Η Ναΐρ επίσης έχει αναφέρει: «Κάθε ταινία είναι μια πολιτική πράξη. Πρέπει να επιλέξεις την οπτική, τη γλώσσα, τη μουσική, την ποίηση, γιατί τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από το να παρουσιάζεις τον κόσμο με αυθεντικότητα».
