Επανάσταση στη γνώση για τις πυραμίδες της Αιγύπτου: Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει την κατασκευή τους (vid)

Μια πρόσφατη ερευνητική εργασία φέρνει στο φως νέες προσεγγίσεις σχετικά με την κατασκευή της Σκαλιστής Πυραμίδας του Ζοζέρ, θέτοντας σε προβληματισμό τις παραδοσιακές αντιλήψεις που υπάρχουν γύρω από το θέμα.

Η απορία για το πώς οι Αιγύπτιοι πρόσφεραν αυτά τα μνημειώδη έργα παραμένει αναπάντητη εδώ και αιώνες. Πολλοί θεωρούν πως η χρήση εξαίρετων μηχανισμών, όπως γερανοί ή άλλες προηγμένες μηχανές, ίσως να κρύβεται πίσω από αυτή τη διαδικασία, ενώ ένα άλλο μέρος του κοινού πιστεύει ότι οι πυραμίδες ήταν «πάντα εκεί».

Η νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε από μια ομάδα επιστημόνων του γαλλικού ινστιτούτου Paleochnic προτείνει ότι οι πυραμίδες των αρχαίων Αιγυπτίων δεν ήταν απλώς ένα αποτέλεσμα ανθρώπινης ακούσιας εργασίας και πέτρας. Αντιθέτως, η μελέτη ισχυρίζεται πως ένα καινοτόμο υδραυλικό σύστημα, δημιουργημένο χιλιάδες χρόνια πριν από την ανάπτυξη σύγχρονων τεχνολογιών, μπορεί να έχει συμβάλει σημαντικά στην κατασκευή τους.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, Ξαβιέ Λαντρό, φέρονται να διακρίνονται ειδικά χαρακτηριστικά πάνω στα τεράστια μπλοκ της πυραμίδας, που υποδηλώνουν τη δυνατότητα χρήσης μηχανισμών πίεσης νερού. Ειδικότερα, το νερό φαίνεται να διοχετευόταν σε υποθαλάσσιες δεξαμενές, δημιουργώντας πίεση ικανή να σηκώνει τους πέτρινους όγκους από το εσωτερικό προς τα επάνω.

Η μελέτη περιλαμβάνει και μια ανάλυση του τοπίου γύρω από την πυραμίδα, που έδειξε ότι δυτικά της υπάρχει ένας μεγάλος λίθινος περίβολος, γνωστός ως Gisr el-Mudir, ο οποίος πιθανόν λειτουργούσε ως φράγμα για τη συγκράτηση νερού και ιζημάτων προερχόμενων από παραπόταμο του Νείλου.

Αυτό το θεωρητικό σύστημα μπορεί να περιλάμβανε επίσης δεξαμενές και στοιχεία που καθάριζαν το νερό, δημιουργώντας έτσι ένα εκτενές δίκτυο που ρύθμιζε τη ροή του και το καθιστούσε χρήσιμο για τις κατασκευές.

Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η ιδέα ότι οι υπεύθυνοι για την ανοικοδόμηση των πυραμίδων θα μπορούσαν να χρησιμοποιούσαν έναν πλωτήρα που, με την πίεση του νερού, σήκωνε τις πέτρες με μια απλή αλλά ευρηματική τεχνική, αποφεύγοντας την ανάγκη για μεγάλες ράμπες και σωματοφθορά των εργατών.

Ωστόσο, δεν λείπουν οι αντιρρήσεις. Η γεωαρχαιολόγος Τζούντιθ Μπάνμπερι σημειώνει πως παρά την πληθώρα οπτικών και γραπτών ιστορικών τεκμηρίων, δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε τέτοιους μηχανισμούς. Η Τζούλια Μπουντκά, από το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου, υπογραμμίζει επίσης ότι η απουσία αιγυπτιολόγων από την ερευνητική ομάδα συνιστά ένα αδύναμο σημείο στην όλη θεωρία, αμφισβητώντας τον αρχικό στόχο κατασκευής της πυραμίδας.

Είναι γεγονός ότι το πεδίο της αρχαιολογίας και της μηχανικής κρύβει ακόμα πολλές αλήθειες που απομένουν να ανακαλυφθούν.