Η συζήτηση γύρω από τη διαθέσιμη στέγαση έχει αποκτήσει εντονότατους τόνους στην Ελλάδα και διεθνώς, με τα στατιστικά στοιχεία να υποδεικνύουν ότι η αγορά ενός ακινήτου έχει καταστεί σχεδόν απλησίαστη επιθυμία για το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης. Το Global Real Estate Bubble Index της UBS αποτυπώνει μάλιστα την έκταση του προβλήματος, αναλύοντας το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την αγορά ενός τυπικού διαμερίσματος 60 τ.μ.
Σύμφωνα με την UBS, ένας μισθωτός στην Ελλάδα θα χρειαστεί σχεδόν δέκα χρόνια προκειμένου να αποκτήσει διαμέρισμα 60 τ.μ. Αυτή η διάρκεια κατατάσσει τη χώρα μας ανάμεσα στις πιο ακριβές στην Ευρώπη, υποδεικνύοντας την έλλειψη ισορροπίας μεταξύ του κόστους ζωής και των μισθών.
Η κατάσταση είναι εξίσου άσχημη και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Σε Ζυρίχη, Μόναχο ή Παρίσι, η χρονική απόσταση για την αγορά κατοικίας χαρακτηρίζεται από άνω των δέκα ετών, ενώ και σε μητροπόλεις όπως το Μιλάνο ή η Μαδρίτη, οι αριθμοί παραμένουν υψηλοί, παρά τις βελτιώσεις που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια.
Στην Ελλάδα, το πρόβλημα επιδεινώνεται από την ταυτόχρονη ύπαρξη χαμηλών μισθών και αυξημένων τιμών ακινήτων σε σχέση με τα διαθέσιμα εισοδήματα. Αυτή η ανισότητα καθιστά την αγορά πρώτης κατοικίας ιδιαίτερα επίπονη συγκριτικά με άλλες χώρες.
Η UBS σημειώνει ότι οι τιμές των ακινήτων έχουν αυξηθεί δραματικά μετά την κρίση, ενώ οι μισθοί έχουν μείνει στάσιμοι. Αυτό έχει ως επακόλουθο να διευρύνεται συνεχώς η «χρονική απόσταση» ανάμεσα στην εργασία και στην ιδιοκατοίκηση.
Τα στεγαστικά δάνεια προσφέρουν συνήθως μια από τις ελάχιστες εναλλακτικές, όμως η UBS υπογραμμίζει ότι τα υψηλά επιτόκια και οι αυστηροί κανονισμοί παρέχουν μια επιβαρυντική προοπτική. Αρκετοί δανειολήπτες αντιμετωπίζουν την προοπτική να εργάζονται για δεκαετίες προκειμένου να αποπληρώσουν το δάνειο, με τις τόκους να επηρεάζουν σημαντικά τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Επιπλέον, η UBS υποδεικνύει ότι η γεωγραφική τοποθεσία παίζει καθοριστικό ρόλο στην προσιτότητα. Στο κέντρο της Αθήνας, οι τιμές είναι σχεδόν απαγορευτικές, ενώ τα προάστια προσφέρουν ελαφρώς καλύτερη εικόνα. Ομοίως, και σε διεθνές επίπεδο, στο Λονδίνο και το Παρίσι, το κέντρο παραμένει προσβάσιμο μόνο σε λίγους, αναγκάζοντας τους περισσότερους να στρέφονται σε περιφερειακές περιοχές.
Η UBS καταδεικνύει ότι η αύξηση των ενοικίων λειτουργεί σαν «παγίδα», καθώς οι πολίτες αναγκάζονται να δαπανούν σημαντικό μέρος του εισοδήματός τους χωρίς να αποκτούν ιδιοκτησία. Έτσι, η συσσώρευση κεφαλαίου για την αγορά κατοικίας καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη.
Η μελέτη της UBS αναδεικνύει την ανάγκη για παρεμβάσεις που θα περιορίσουν την απόσταση μεταξύ μισθών και ακινήτων.
Κάποιες προτεινόμενες λύσεις περιλαμβάνουν:
Χωρίς αυτές τις παρεμβάσεις, η UBS προειδοποιεί ότι το φαινόμενο θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, διατηρώντας τη στέγαση ως ένα μακρινό όνειρο για εκατομμύρια εργαζόμενους.
Διαβάστε επίσης:
Για περισσότερες ειδήσεις μπορείτε να επισκεφθείτε το Πρώτο Θέμα.